بشر اولیه وقتی به سکنی گزینی رسید و برای اولین بار در یک اجتماع کوچک کنار یکدیگر زندگی را شروع کرد، شاید فکر نمی‎کرد روزی برسد که چنین شهرهای بزرگی تأسیس شود و با افراد بسیار زیادی زندگی اجتماعی داشته باشد.

شهر به عنوان یکی از پیچیده‌ترین مصنوعات دست بشر نیازمند مدیریتی با طیفی از ادراکات و پیچیدگی است. مدیریت پایدار، توجه به الگوی سنتی و کالبدی و اجتماعی، اقتصادی توسعه را شامل می‌شود، که بتواند از بروز مسائلی همچون نابودی منابع طبیعی، تخریب اکوسیستم‌ها، رواج بی عدالتی‌ها، آلودگی و پایین آمدن کیفیت زندگی انسان‌ها جلوگیری کند.

انبوه مشکلات و خدمات شهری در کنار بحران‌های محیط زیستی و مشکلات اقتصادی که از سوی جهان پیرامونی عنصر انسان را در کالبد شهر دچار مشکل کرده است، برای شهری که موضوع توسعه را در دست خود دارد چالش بزرگی است.

امروزه رشد شهرها از توسعه حقیقی به توسعه مجازی رسیده است. در کنار توسعه کالبدی و جغرافیایی، هوشمند سازی و ورود به فضای مجازی برای شهرها نیز اولویت دارد.

شورایی که ناظربر عملکرد شهرداری نیست! 

مهاجرت به شهرها در دهه‌های 60 تا 80 و رشد جمعیت به تبع آن، نیاز به توسعه جغرافیایی شهر را دربرداشته است. در این میان توجه به تراکم یا افزایش عرضی شهرها مورد اختلاف کارشناسان بوده است.

در کنار این مشکلات آلودگی هوا، نیاز به تأسیسات جدید، مشکلات اجتماعی و بسیاری از این دست موارد نیز چالش را دوچندان کرده است. مدیریت شهر اعم از مدیران شهرداری و شورای شهر(که به عنوان مقام ناظر بر عملکرد مدیریت شهری) ضمن توجه به مشکلات شهری، توسعه و آینده شهر، توجه به شهرداری را نیز باید در دستور کار خود داشته باشد.

در ادوار مختلف شورای شهر حضور افراد با جریان‌های سیاسی مختلف موجب انباشت برخی مشکلات برای شهرداری شده است. عدم توجه جدی به نیروی انسانی شهرداری با وجود هزینه‌های جاری فراوان شهری در روزهای مشکلات اقتصادی و بدهی‌های درشت شهرداری موجب عدم توازن توجه مدیریت شهری به شهر و شهرداری شده است.

عدم مدیریت جدی شهری بدون هرگونه بررسی و مطالعه

طی سال‌های اخیر تغییرات پی در پی شهردار توسط شورای شهر و دخالت بی‌حد و حصر سران جریان‌های سیاسی در انتصابات شهرداری، از واگذاری زمین‌های شهرداری گرفته تا پرداخت دیون شهرداری مشکلات جدی برای شهرداری ایجاد کرده است.

در دورانی که توسعه شهرها به سرعت در حال انجام شدن است و نیاز به تمرکز جدی بر توسعه و آینده شهری باید باشد، انتصابات بیجا، مدیران دستوری و بی تخصص، مشکلات اقتصادی، فشارهای سیاسی باعث شده است برای همگان این سوال پیش آید که دقیقا چه نوع مدیریت شهری در حال اجراست؟

تصمیمات مدیریت شهری و طرح‌های عمرانی و خدماتی بدون توجه به پیوست‌های زیست محیطی و فرهنگی-اجتماعی در تمام ادوار مدیریت شهری قزوین، نشان از عدم مدیریت جدی شهری بدون هرگونه بررسی و مطالعه دارد.

توجه جدی بر باغ شهری مانند قزوین می‌­تواند ضامن اعتماد، اطمینان خاطر و آرامش برای شهروندانی شود که به خاطر تحریم‌ها و سوءمدیریت، در سخت‌ترین مشکلات اقتصادی دست و پنجه نرم می‌کنند.

فردی­ که سکان مدیریت را به عهده دارد اگر بتواند توازن بین مدیریت شهر و شهرداری ایجاد کند قطعا مطلوبیت حکمرانی شهری را برای همه شهروندان شیرین خواهد کرد.